REKLAMA
Automatycznie wyświetlimy artykuł za 10 sekund
Przejdź do artykułu
Reklama
Reklama
Fotografie reprodukcji T. Poźniak
GALERIA ZDJĘĆ
Druga po Marii, matce Jezusa najbardziej znana kobieta z Nowego Testamentu - Maria Magdalena. Czy była równa apostołom? Podobno Jezus uważał ją za mądrzejszą od mężczyzn. Nic więc dziwnego, że inni oskarżali ją o cudzołóstwo, lenistwo, frywolność.
Maria Magdalena pojawiła się po raz pierwszy w Nowym Testamencie w Ewangelii według św. Łukasza. Przyszła do grobu Jezusa i odkryła, że grób jest pusty. To ona przekazała nowinę, że Chrystus zmartwychwstał. Dodaje się do tego relacje św. Jana, który podpatrzył kobietę przyłapaną na cudzołóstwie. Ale przecież to Maria Magdalena pomagała mu pisać ewangelię, więc kogo święty podpatrzył? Papież Grzegorz I Wielki uważał, że demony wypędzone przez Jezusa z ciała Marii Magdaleny to właśnie jej grzechy. Ten wielki kaznodzieja, wędrując po kościołach Rzymu głosił, że Maria Magdalena przyszła namaścić Jezusa olejkami, którymi wcześniej namaszczała własne ciało, sposobiąc je w ten sposób do grzesznych uciech. Za rozkosze, których doznała, przyszła pokutować. Włosami otarła własne łzy. I choć papież pomylił Marię Magdalenę z grzesznicą z Ewangelii św. Łukasza, zła sława płatnej dziewki, została przy Marii Magdalenie na długo. Piękność we włosiennicy, czyli samotna kobieta z Magdali nad jeziorem Genezaret, to inaczej Maria Magdalena z miasta-twierdzy, albo w innym tłumaczeniu kobieta z wioski solonych ryb.
Dyskryminacja kobiet
Maria Magdalena pojawiła się po raz pierwszy w Nowym Testamencie w Ewangelii według św. Łukasza. Przyszła do grobu Jezusa i odkryła, że grób jest pusty. To ona przekazała nowinę, że Chrystus zmartwychwstał. Dodaje się do tego relacje św. Jana, który podpatrzył kobietę przyłapaną na cudzołóstwie. Ale przecież to Maria Magdalena pomagała mu pisać ewangelię, więc kogo święty podpatrzył? Papież Grzegorz I Wielki uważał, że demony wypędzone przez Jezusa z ciała Marii Magdaleny to właśnie jej grzechy. Ten wielki kaznodzieja, wędrując po kościołach Rzymu głosił, że Maria Magdalena przyszła namaścić Jezusa olejkami, którymi wcześniej namaszczała własne ciało, sposobiąc je w ten sposób do grzesznych uciech. Za rozkosze, których doznała, przyszła pokutować. Włosami otarła własne łzy. I choć papież pomylił Marię Magdalenę z grzesznicą z Ewangelii św. Łukasza, zła sława płatnej dziewki, została przy Marii Magdalenie na długo. Piękność we włosiennicy, czyli samotna kobieta z Magdali nad jeziorem Genezaret, to inaczej Maria Magdalena z miasta-twierdzy, albo w innym tłumaczeniu kobieta z wioski solonych ryb.
Dyskryminacja kobiet
ZOBACZ TAKŻE
Reklama
Pierwsi ojcowie kościoła podważali rolę kobiety w życiu duchowym i odsuwali je od uczestnictwa w Kościele. Tertulian głosił: "Nie wolno kobiecie przemawiać w kościele ani też nie wolno jej udzielać chrztów czy ofiarować Eucharystii, ani też żądać jakiegokolwiek udziału w męskich funkcjach, a zwłaszcza zaś funkcji kapłana".
Rola kobiety przez odsunięcie jej od wiary sprowadzała się do postaci grzesznicy. Tym samym kościół pragnął zminimalizować rolę Marii Magdaleny. Takie podejście było zgodne nie tylko z Tertulianem ale i również z naukami św. Pawła. W dokumencie "Porządek apostolski" stworzonym przez oponentów Marii, a opisującym wydarzenia Ostatniej Wieczerzy znajduje się fragment:
Jan rzekł: "Kiedy Mistrz pobłogosławił chleb i kielich i rozdał je ze słowami: "To moje Ciało i Krew" nie zaproponował ich kobietom, które są z nami. Marta odpowiedziała: "Nie przekazał ich Marii, ponieważ się śmiała"
Rola kobiety przez odsunięcie jej od wiary sprowadzała się do postaci grzesznicy. Tym samym kościół pragnął zminimalizować rolę Marii Magdaleny. Takie podejście było zgodne nie tylko z Tertulianem ale i również z naukami św. Pawła. W dokumencie "Porządek apostolski" stworzonym przez oponentów Marii, a opisującym wydarzenia Ostatniej Wieczerzy znajduje się fragment:
Jan rzekł: "Kiedy Mistrz pobłogosławił chleb i kielich i rozdał je ze słowami: "To moje Ciało i Krew" nie zaproponował ich kobietom, które są z nami. Marta odpowiedziała: "Nie przekazał ich Marii, ponieważ się śmiała"
Na tej podstawie twierdzono, iż Maria Magdalena wątpiła w zbawienie Jezusa. Zaczęto głosić, iż była nierządnicą i grzesznicą i jako taka nie zasługuje na cześć. Przeciwko Marii Magdalenie występował też twórca luteranizmu, Marcin Luter.
Dopiero w 1969 r., papież Paweł VI, oficjalnie oczyścił imię Marii Magdaleny i jej niechlubną tradycję. W 1978 r. z Rzymskiego Brewiarza wyeliminowano inwokacje o Marii pokutnicy i wielkiej grzesznicy.
Sława świętej z Magdali
Dopiero w 1969 r., papież Paweł VI, oficjalnie oczyścił imię Marii Magdaleny i jej niechlubną tradycję. W 1978 r. z Rzymskiego Brewiarza wyeliminowano inwokacje o Marii pokutnicy i wielkiej grzesznicy.
Sława świętej z Magdali
W średniowieczu o matce Jezusa prawie się nie mówiło, o Marii Magdalenie pisano hymny, przedstawienia teatralne, dydaktyczne rozprawy o nawróceniu grzesznicy i jej misyjnej działalności w południowej Francji. Katedry, relikwie, przedmioty kultu – nikt spośród świętych nie zainspirował tyle swoją osobą, co Maria Magdalena.
Kościoły Wschodu czczą Marię Magdalenę jako świętą, chociaż jej ikony w żadnej świątyni nie ma. W Jerozolimie jest tylko cerkiew Marii Magdaleny wystawiona przez cara Aleksego na cześć swojej matki, która nosiła imiona domniemanej apostołki.
Kościoły Wschodu czczą Marię Magdalenę jako świętą, chociaż jej ikony w żadnej świątyni nie ma. W Jerozolimie jest tylko cerkiew Marii Magdaleny wystawiona przez cara Aleksego na cześć swojej matki, która nosiła imiona domniemanej apostołki.
Reklama
Jako siostra Marty i Łazarza była bardzo bogatą damą, która lubiła luksus, w tym także obyczajowy. Plotek wokół Marii Magdaleny narosło jeszcze więcej, gdy Dan Brown napisał w „Kodzie Leonarda da Vinci”, że Maria z Magdali była, o zgrozo!, kochanką, a nawet żoną Jezusa i matką jego dzieci. Pismo Święte nie daje podstaw do takich fantazji, ale upowszechniły się one z powodu luki w opisie żywota Jezusa: nie wiadomo, co robił między 10. a 32. rokiem życia. A ponieważ przyjęto, że Jezus uważał Marię Magdalenę za mądrzejszą od mężczyzn, powodowało to niechęć apostołów i uczyniło z niej patronkę feministek. Kojarzono ją z mirrą, czyli „wonną gumożywicą z drzewa balsamowców”. Dzięki temu, że pierwsza zobaczyła pusty grób Chrystusa, mędrcy, jak św. Cyryl z Aleksandrii uznali, że odkupiła grzechy Ewy i stała się nową Ewą.
Może więc nie przez przypadek Maria Magdalena jest wymieniana w Piśmie Świętym znacznie częściej ( 19 razy) niż Ewa ( 5 razy).
Francja – miejsce docelowe
Może więc nie przez przypadek Maria Magdalena jest wymieniana w Piśmie Świętym znacznie częściej ( 19 razy) niż Ewa ( 5 razy).
Francja – miejsce docelowe
W 14 lat po zmartwychwstaniu Jezusa Marta, Maria Magdalena i Łazarz zostali wsadzeni na łódź bez steru i żagla i puszczeni na pełne morze. Wylądowali na południu Francji. Usta Marii Magdaleny, które całowały stopy Jezusa, miały głosić ewangelię z ogromną mocą i skutecznością. Co ciekawe Kościoły Wschodu wierzą, że Maria z Magdali Słowo Boże głosiła w Efezie, gdzie zmarła, a tymczasem jej relikwie są we francuskim Vezelay w Burgundii- czyli tam gdzie Marii Magdaleny nigdy nie było. Skąd więc pielgrzymki ciągnące do jej burgundzkiego sanktuarium? Otóż pewien mnich w XIII w. przyniósł do Vezelay jakieś kości i powiedział, że to szczątki Marii Magdaleny. Gdy go zapytano, skąd się tam znalazły, odparł, że dla Pana Boga nie ma nic trudnego.
Kobieta wielu portretów
Kobieta wielu portretów
Reklama
Maria Magdalena, to bodaj najczęściej portretowana święta. Spogląda na nas z płócien Georgesa de la Tour, Hansa Holbeina, Leonarda da Vinci, Rafaela. W XXI-wieku Maria z Magdali przyjęła twarz Moniki Bellucci grającej świętą grzesznicę w „Pasji” Mela Gibsona.
Jako pustelniczkę portretowano ją nagą, ale zawsze z flakonami na olejki. W XVIII w. wśród zamożnych dam panowała moda na pozowanie do obrazów Marii Magdaleny.
Często przedstawiano ją w czerwonym płaszczu (symbolu namiętności, krwi, siły i młodości) narzuconym na zieloną suknię (symbolu płodności), z białą podszewką symbolizującym czystość. Jej atrybutami są: naczynie zawierające olejek, naczynie z kadzidłem, korona cierniowa, bicze, diabelskie głowy, gałąź palmowa, wieniec różany, krzyż, instrumenty muzyczne, włosiennica, czaszka ludzka.
Jako pustelniczkę portretowano ją nagą, ale zawsze z flakonami na olejki. W XVIII w. wśród zamożnych dam panowała moda na pozowanie do obrazów Marii Magdaleny.
Często przedstawiano ją w czerwonym płaszczu (symbolu namiętności, krwi, siły i młodości) narzuconym na zieloną suknię (symbolu płodności), z białą podszewką symbolizującym czystość. Jej atrybutami są: naczynie zawierające olejek, naczynie z kadzidłem, korona cierniowa, bicze, diabelskie głowy, gałąź palmowa, wieniec różany, krzyż, instrumenty muzyczne, włosiennica, czaszka ludzka.
Patronka
Maria Magdalena patronuje zakonom kobiecym w Prowansji, Sycylii i Neapolu. Jest patronką magdalenek, kobiet szczerze pokutujących, uczniów i studentów, więźniów, sprowadzonych na złą drogę, fryzjerów, ogrodników, właścicieli winnic, sprzedawców wina, tkaczy, rękawiczników, producentów perfum i pudru.
Dziś Maria Magdalena częściej bywa postrzegana jako postać popkultury, niż kobieta, do której ktokolwiek chciałby się modlić. Ale modlą się, zwłaszcza ci, którzy wierzą, że kto się modli – nie grzeszy.
Reklama
KRAJ
ŚWIAT
Reklama
Rozwiń
