REKLAMA
Automatycznie wyświetlimy artykuł za 10 sekund
Przejdź do artykułu
Reklama
Reklama
Anna Koniecka (fot. T. Poźniak)
Kanał dyplomatyczny – cóż za trafne określenie. Pasuje jak ulał do sytuacji, jaką udało się wykreować naszemu nowemu ministrowi spraw zagranicznych. I to u progu kariery! Ci, co twierdzili, że się nie nadaje na to stanowisko, gdyż ani kompetencji, ani doświadczenia w dyplomacji nie posiada, obcych języków nie zna i na zagraniczne salony pasuje jak wół do karety, powinni teraz paść na kolana i przepraszać.
Pan minister Schetyna odniósł sukces, o jakim nawet chyba nie marzył - udało mu się jeszcze bardziej pogorszyć już i tak bardzo złe stosunki Polski z Rosją. Tym sukcesem, którego mu nie gratuluję, chociaż podziwiam trafność wyboru użytej broni, pan minister powinien się podzielić z prezydentem Komorowskim. Jak przystało na głowę suwerennego państwa, zachował się on znów zgodnie z oczekiwaniami najwierniejszego sojusznika oraz obowiązującą u nas doktryną, w którą jest wpisana wojna polsko-ruska. Niewykorzystanie jakiejkolwiek nadarzającej się okazji, w tym przypadku uroczystości rocznicowych - wyzwolenia obozu w Auschwitz przez Armię Czerwoną, a także zbliżającej się rocznicy zakończenia drugiej wojny światowej - byłoby niewybaczalnym błędem. Przecież wojowanie na rocznice i kontr obchody to jest nasza polska specjalność. Wypróbowana broń, która zawsze przynosi pożądany efekt, czyli jest rozróba polityczna - jak nie pod pałacem prezydenckim, to gdzie indziej, a choćby i na cmentarzu. Teraz przyszła kolej na Westerplatte, gdzie według pana prezydenta Komorowskiego (absolwent historii), rozpoczęła się druga wojna światowa, więc tam zarządził tegoroczne obchody zakończenia wojny. Przecież nie można dopuścić, żeby tę historyczną rocznicę w dalszym ciągu „zawłaszczała Rosja”!
ZOBACZ TAKŻE
Reklama
A skoro już tak wojujemy na argumenty historyczne, to może jednak spróbujmy przyjrzeć się bliżej faktom. Otóż z badań historyków wynika, że pierwsze niemieckie bomby spadły 1-go września nie na Westerplatte lecz na Wieluń, znajdujący się wówczas blisko granicy hitlerowskich Niemiec. Miasteczko, na skutek zmasowanego ataku bombowego, zostało niemal doszczętnie zniszczone. Zginęło setki ludzi. Zatem pan prezydent Komorowski powinien zarządzić kontr obchody zakończenia wojny w Wieluniu.
Nie chcę, proszę mnie źle nie zrozumieć, posądzać pana prezydenta ani o zadufanie, ani o przerost ambicji. Zastanawiam się tylko, z kim on konsultował ten swój (?) pomysł. Najbliższym doradcą prezydenta RP jest wszak historyk. I to z profesorskim tytułem. Znany z wyważonych wypowiedzi, cokolwiek by się nie działo. On też zdaje się być jednym z niewielu pośród rządzących naszym dumnym gumnem, który przestrzega zasady: nie mów, co wiesz, wiedz, co mówisz. Zwłaszcza, jeśli reprezentujesz państwo, a nie gumno.
Pan Schetyna z kolei (też absolwent historii), mówiąc, że to Ukraińcy wyzwalali obóz w Aushwitz - czym wywołał taką falę oburzenia w Rosji, ugodził bowiem w najbardziej czuły punkt: dumę rosyjską - posłużył się półprawdą. Cała prawda nie przeszłaby mu przez gardło, bo jakże w dzisiejszej sytuacji przyznać, że Ukraińcy walczyli wtedy w szeregach Armii Czerwonej? Czyli w radzieckiej armii, składającej się z Rosjan, Białorusinów, Ukraińców, Polaków i wielu innych nacji. A tak przy okazji. Poległo ponad 12,5 miliona żołnierzy z tej „wrażej” armii. I co, mamy rozgrzebywać teraz mogiły i sprawdzać, który z poległych to Rosjanin, a który Ukrainiec czy Kazach? Owszem, pierwszy czołg, który sforsował bramę obozu w Aushwitz prowadził Ukrainiec, ale to nie zmienia faktu, że był on żołnierzem radzieckim. O przepraszam, sowieckim - tym określeniem posługują się politycy, żeby ktoś ich nie posądził przypadkiem o rusofilię.
Reklama
Podążając dalej tokiem rozumowania naszego ministra spraw zagranicznych, powinniśmy natychmiast zerwać stosunki dyplomatyczne z Gruzją, bo Stalin to był przecież Gruzin, który wymordował Polaków w Katyniu. A Ochotniczej Dywizji SS "Galizien" (po ukraińsku "Hałyczyna") powinniśmy postawić pomnik, bo toczyła zaciekłe boje z Armią Czerwoną. Tylko dokąd nas taka logika zaprowadzi? W jeszcze gorszy kanał.
Wolałabym, żeby nasi politycy zaprzestali uprawiania polityki historycznej, a zajęli się wreszcie tym, za co im płacą podatnicy. Na przykład: żeby nasi przyjaciele Ukraińcy znieśli w końcu embargo na polską wieprzowinę i zaczęli ją kupować od nas a nie od Rosjan. To jest pilna sprawa, gdyż Rosja zapowiedziała ostatnio, że najwcześniej za trzy lata zacznie kupować polskie świnie. Tylko że do tego czasu polscy hodowcy już całkiem polegną, a my będziemy jeść niemiecką wieprzowinę, która już teraz zalewa polski rynek. Związku przyczynowego pomiędzy jednym a drugim z ministerstwa rolnictwa nie widać. O MSZ już nawet nie wspominam, bo gdzieżby wypadało zajmować się promowaniem polskich świń (sensu stricte) na rynkach zagranicznych naszym dyplomatom.
Do listy pobożnych życzeń dorzuciłabym jeszcze wiele, ale skoncentruję się na dwóch. Pierwsze: żeby pieniądze wyszarpywane z budżetu, czyli nasze, szły na bardziej przyziemne przedsięwzięcia niż np. budowanie świątyni Opatrzności Bożej, o przepraszam, na muzeum przy świątyni. Świątyń z budżetu finansować nie można, ale muzeum ( patronuje mu JP2) owszem. Znajduje się pod wspólnym dachem świątyni, więc co? Miało KGHM nie podarować 36 ton blachy miedzianej tylko mniej, akurat tyle, żeby starczyło na kawałek dachu nad muzeum?
Nie ma, w świetle obowiązującego prawa, żadnej patologii w tym, że 30 mln zł wyasygnowało ministerstwo kultury, a nasi hojni posłowie (PO, PSL) wywalczyli z tegorocznego budżetu jeszcze 16 mln. A jakby doliczyć to, co poszło z budżetu w poprzednich latach, to uskłada się jakieś 70 mln zł.
Reklama
Stąd moja druga prośba: o pół miliona. Złotych, nie euro! Dlaczego tak skromnie? A bo tyle dokładnie potrzeba Asi Jurek, genialnej osiemnastolatce z Piotrkowa Trybunalskiego, która pracuje nad rewolucyjną metodą podawania leków na raka. Uniwersytet Warszawski, gdzie Asia prowadzi badania, nie ma aż takich wielkich pieniędzy na kontynuację prac. Dlatego Asia, jak tylko zda maturę, wyjedzie do Anglii, bo tam ma szansę na dalsze prowadzenie prac nad projektem i – co najważniejsze – na jego wdrożenie. A my będziemy mogli kupić od Anglików gotowy produkt. O ile starczy pieniędzy z budżetu.
Reklama
KRAJ
ŚWIAT
Reklama
Rozwiń
