Zaczytani młodociani

O sobie:
Cześć, tu Maciek. Cześć, tu Ola. Od 12 lat jesteśmy bliźniakami.
Maciek: Lubię uprawiać sporty, gram w piłkę nożną i tenisa. Przygodę z czytaniem zacząłem od komiksów o Scooby Doo. Lubię książki przygodowe i/lub zabawne.
Ola: Lubię robić naprawdę dużo rzeczy. Lubię grać w tenisa, jeździć na nartach i grać w siatkówkę. Uwielbiam malować. Tak jak Maciek czytanie zaczęłam od komiksów typu "Scooby Doo" i "Kaczor Donald".

O blogu:
Na tym blogu będziemy opisywać książki dla młodzieży. Często się kłócimy (co doprowadza do szału naszych rodziców) ale mamy takie samo zdanie na temat czytania. Uwielbiamy to robić i czytamy w każdej wolnej chwili! Najczęściej czytamy te same książki, ale czasami podobają nam się inne rzeczy. Poza tym ja nie cierpię i nie czytam książek, które udają przygodowe, ale bohaterowie się ciągle całują. Będziemy opisywać książki oczami chłopaka i dziewczyny.

Na tym blogu wprowadzamy taką zasadę:
Jak coś jest w tym kolorze to znaczy że pisze Maciek.
Jak coś jest w tym kolorze to pisze Ola.
A jak coś jest w tym kolorze to piszemy razem i to znaczy, że oboje tak myślimy.

Grim. Czyli o co chodzi z tymi gargulcami.

A A A

Dodano: 06-07-2013

Grim. Czyli o co chodzi z tymi gargulcami.

Komentarze (0)

Twitter

Mail

Podziel się

ZDJĘCIA

zobacz wszystkie ›

Koniec roku, dużo nauki, więc mieliśmy małą przerwę, ale są wakacje i będziemy pisać częściej. Ostatnio w księgarniach pojawiła się książka „Grim – Pieczęć Ognia” napisana przez Gese Schwartz. Wydało ją wydawnictwo Jaguar.
Gargulce to bardzo pomocni kamienni strażnicy Paryża. Strzegą granicy dwóch światów: górnego – w którym żyją ludzie, i dolnego – w którym żyją Innostoty, czyli wszelkie magiczne stworzenia. A konkretniej zajmuje się tym NPG (Najwyższa Policja Gargulcowa), do której należy Grim – potężny Cienistoskrzydły. Gargulec martwi się tajemniczą falą morderstw, a na dodatek jego dobra przyjaciółka Moira spotkała się z człowiekiem, mimo, że jest to zabronione. Gdy ją o to pyta, dowiaduje się, że chłopak jest Hartydą, to znaczy, że potrafi widzieć magiczne istoty, mimo że większość ludzi tego nie potrafi. Grim obiecuje go chronić. W międzyczasie Mia, córka słynnego malarza-samobójcy zaczyna widzieć dziwne rzeczy: wydaje jej się, że lód wspina się po ścianach, oknach i wpełza na skórę różnych osób. Poza tym, nikt nie wie co dzieje się z jej bratem Jakubem. Grim i Mia muszą, choć bez entuzjazmu, współpracować, jeśli chcą wyjaśnić tajemnicze zdarzenia.!

Zainteresowałam się tą książką, bo wydawała się być dość oryginalna i inna od modnych dzisiaj książek o wampirach lub wilkołakach (których i tak zresztą nie czytam). Mimo, że jest wątek miłosny, nie jest to książka romantyczna, ani książka udająca książkę przygodową, gdzie główny wątek stanowi właśnie romans, więc z tej strony wielkie gratulacje dla autorki, której udało się to połączyć i wątek miłosny stanowi raczej tło. Książka jest napisana lekko, miło się ją czyta, dialogi są inteligentne a postacie bardzo dobrze opisane (nie są „puste”, każda po coś jest). Nie powiem, na początku historia dla mnie była trochę nudna, ale akcja się rozkręca ze strony na stronę i wychodzi z tego dobra książka.

Reklama

Ta książka spodobała mi się, ale i tak wolę „Zwiadowców” czy inne książki tego typu. Po pierwsze, w tej książce mało się dzieje - owszem, jest akcja, ale nie tak szybka, płynna i przemyślana, jak w innych książkach przygodowych. Brakuje mi humoru, dowcipów. Jednak ostatnio w ogóle jest mało książek, a są wakacje, więc warto sięgnąć po tą, a może jednak się spodoba ?

Maciek pisze, że akcja nie jest szybka, płynna i przemyślana i brakuje dowcipów, a ja uważam inaczej. Rzeczywiście, nie tłuką się tam przez cały czas, tylko, np. podróżują, odwiedzają różne miejsca. Akcja, według mnie, jest skomplikowana (po prostu dużo się dzieje, a coś zawsze wynika z czegoś innego). W pewnych momentach książka jest zabawna, ale nie jest tego dużo, jak w niektórych książkach. Poza tym, dowcipy mają specyficzny charakter, więc nie każdego będą bawić.

Oli po prostu zależy na romansie, jak go nie ma, to wtedy narzeka na całą książkę, a jak jest to nawet jak książka jest nudna i mało śmieszna, jej i tak się podoba. Mówi że dowcipy mają specyficzny charakter, ale tam nie ma żadnych dowcipów. Ba, tam nie ma nawet prób dowcipów. Akcja jest prosta, ale nudna – jeżdżą z miejsca na miejsce, po drodze się tłuką. Po prostu tłuką. Nie ma miejsca na strategie, taktykę, ciekawe pomysły, tak ważne przecież w książce przygodowej. Polecam tylko w wypadku, gdy ktoś przeczytał już wszystko, a nie ma co robić na wakacjach. Poza tym lepiej przeczytać Harrego Pottera (jest taki długi że zejdą całe wakacje)